Ostateczny etap weryfikacji systemu przed wdrożeniem, przeprowadzany zazwyczaj przez klienta lub użytkownika końcowego. Mają na celu potwierdzenie, że produkt spełnia wszystkie oczekiwania biznesowe i operacyjne. Wykryte błędy mogą prowadzić do dalszych modyfikacji przed produkcyjnym uruchomieniem aplikacji.

Testują najmniejsze, izolowane fragmenty kodu, takie jak pojedyncze funkcje lub metody. Ich głównym celem jest szybkie wykrycie błędów w logice aplikacji na wczesnym etapie tworzenia oprogramowania. Pomagają również w utrzymaniu wysokiej jakości kodu i wspierają proces refaktoryzacji.

Sprawdzają poprawność działania interfejsów programistycznych, zapewniając prawidłową komunikację pomiędzy modułami systemu. Obejmują testowanie odpowiedzi na żądania, obsługę błędów oraz zgodność z dokumentacją. Są kluczowe dla systemów opartych na mikroserwisach oraz aplikacji integrujących różne usługi.

Odtwarzają rzeczywiste scenariusze użytkownika, testując pełną ścieżkę działania aplikacji od początku do końca. Ich zadaniem jest weryfikacja interakcji między wszystkimi komponentami systemu, co pozwala wykryć błędy w złożonych procesach biznesowych. Są szczególnie istotne dla aplikacji o dużej liczbie integracji i funkcjonalności.

Analizują, czy poszczególne moduły systemu współpracują ze sobą w sposób spójny i zgodny z założeniami. Obejmują weryfikację przepływu danych pomiędzy komponentami oraz interakcję z zewnętrznymi systemami. Kluczowe dla zapewnienia stabilności aplikacji w środowiskach wielowarstwowych.

Polegają na ponownym testowaniu aplikacji po wprowadzeniu zmian, aby upewnić się, że nie wpłynęły one negatywnie na istniejące funkcjonalności. Ich celem jest zapobieganie błędom wynikającym z modyfikacji kodu oraz zachowanie stabilności systemu na każdym etapie rozwoju. Automatyzacja tego procesu pozwala na efektywne wykrywanie problemów w dużych projektach.